Kızımla Bir Cumartesi

Haftasonu eşim ve ben bir günümüzü tamamen kızımıza ayırmaya karar verdik. Hafta içi çok fazla birlikte vakitgeçiremediğimizden, onun eksikliğini bir nebzede olsa gideririz diye düşündük ve pişman olduk dermişim?!

Kızım gece geç yattığı için sabahta geç kalktı tabikii. Ona çok güzel bir kahvaltı yaptırdıktan sonra attık kendimizi Rize sokaklarına. Yürüyerek merkeze gittik. Kızımda elimizden tuttu ve hiç yorulmadan etrafa meraklı bakışlar atarak yürüdü maşallah. Yolda ona uçan balon aldık o kadar mutlu oldu ki anlatamam.

Hafta içi onu çok fazla parka götüremediğimiz için bir alışveriş merkezinin oyun alanına götürdük ve sonuç hayal kırıklığı. Biz kızımızı çok girişken iletişimi çok iyi ve kendine güveni olan bir çocuk olarak bilirdik ve arkadaş cevremizden de hep bu yönde geri bildirimler alırdık. Fatma Naz'ı oyun alanına bırakamadık bir türlü "anne koykuyo, anne koykuyo" diye huzursuzluk yaptı. Nazar mı değdi nedir? Neyse çeşitli taktiklerle zorda olsa oyun alanına bıraktık. Bu seferde kayamadı, oynayamadı olduğu yerde kalakaldı. Çok moralimiz bozuldu hiç böyle birşey beklemiyorduk. Sonra yavaş yavaş ısındı biraz oynadı eğlendi takii yaşıtı bir çocuk onu kaydıraktan itip düşürene kadar.

Neyse oradan ayrılmaya karar verdik yine Rize sokakların da yürüyüşa başladık kızıma Rize'nin kel simitinden aldık. Simiti hiç nefes almadan bir güzel yedi. Sonra da Fatma Naz'ın 2 aydır istediği bisikleti almaya karar verdik. Sezon sonu olduğu için çok renk seçeneği yoktu ama kızıma sarı mavi bir bisiklet aldık."pişiklet pişiklet "diye hiç dilinden düşürmediği bisikletine kavuşmanın heyecanıyla bütün hafta sonu bisikletine bindi ama kendi süremediği için hep arkasından iten biz olduk ve şu anda bitmiş vaziyetteyiz. Tabiiki fedakar babası daha çok yoruldu.

Yorgun ama mutlu bir hafta sonu geçirdik. Darısı gelecek haftasonlarına-------------------------