Küçük Arkadaşım

Bu günlerde kızımın algıları süper açık. Belki önceden de bu kadar anlayabiliyordu biz farketmiyorduk. Dediğim gibi babamız olmadığı için Firdevs Teyzemize dolmuşla gidiyoruz. Dolmuşa kadar ve dolmuştan indikten sonra biraz yürümemiz gerekiyor. Benim kollarımda güç kaybı olduğu için fazla ağırlık taşıyamıyorum. Taşıdığım zaman çok fazla ağrım ve uyuşmalarım oluyor. Sağolsun kızımda bebekken kucağı çok sevmesine rağmen benden kucak istemez babasından isterdi. Şimdi de onun bazı tepkilerine inanamıyorum.Sabah acele ettiğim için onu kucagımda taşıyayım diyorum biraz yorulunca ben teklif etmeden kızım,

-Anne inim. diyor

indirince de

- Geç kadık. Deyip başlıyor koşmaya

Dün akşam yine onu almaya gittiğim de hava güzel de olunca dolmuşa kadar aheste aheste yürüdük. Tam birkaç adım kalmıştı ki dolmuş geçti. Ben,

-Tüh dolmuş kaçtı. Deyince Fatma Naz da aynen;

-Tü domus kadı. dedi

Ben de gayri ihtiyari

-Ne yapacağız kızım deyince hemen cevap,

-Yüyüyüz.Oldu ve hızlı hızlı koşuşturmaya başladı.

Ben bu cevap ve hareket karşısında çok şaşırdım. Sonra yolda beklemektense yavaş yavaş yürüyelim dedik. Yolda köpekle konuştuk

-Naşılşın hav hav dedik
-İyi akkam hav hav diye veda ettik.

Kedileri kovaladık. Kızımla bol bol sohbet ettik. Aynen bir arkadaşımla konuşuyormuşum gibi konuştuk; çok hoşuma gitti. Her eve bir kız lazım. Dolmuşa binip eve gidene kadar hava biraz karardı.Kızım

-Anne koykuyo deyip kucak istedi.

Ama ben ona karanlıktan korkulmaz anneciğim diye anlatınca rahatladı.
Bu arada İstanbul'dan hediyelerimiz geldi.Kızım montunu çok sevdi akşam bir süre onunla oturdu arada sırada,

-anne mon güzel?(soru cümlelerini bu şekilde kuruyor)

Diye benden teyitler aldı. Biraz büyük geldi ama olsun yinede kızım çok sevdi.
Akşam da yine bol bol kitap okuduk. Okuduğumuz kitaplardan birinde bir kız çocuğu, adını biz Ayşe Abla koyduk annesine boncuktan kolye yapıp hediye ediyordu.Kitabın sonunda Fatma Naz

-Anne sende iştiyon?

Demez mi çok hoşuma gitti. Şimdi favori kitabı o. Akşam 10 defa falan okuduk heralde. Kitabın sonun da Ayşe abla annesine sarılıyor öpüyor tabbii Fatma Naz durur mu hemen oda bana sarılıp öpüyor öpüyor.
Dün akşam da ilk defa anneciğim hadi kaitaplarını topla masanın üzerine koy deyince hepsini topladı ve masasının üzerine koydu. Kızım büyüyor galiba. Ama bilin bakalım sabah ne oldu?
Onu uyandırmaya çalışrken uykusunda babacığım diye ağladı. Çok üzüldüm. Gözlerini açınca hemen bana sarıldı. Çok duygusal bir kızım var anlayacagınız.