UNUTULMAZ(1)...

*Canım kızım Fatma Naz'ın 2. doğum gününden üç gün sonra yani 18/03/2oo9 Çarşamba günü 4 kişilik aile olma yolunda olduğumuzu öğrenmem unutulmaz...


*Bu haberi ilk olarak abla adayı kızımla paylaşmam unutulmaz...


*2 gün zar zor sabredip Cuma günü hamilelik haberini babasına Fatma Naz'ın baba annemin karnında kardeş var diye vermesi unutulmaz...


*2. defa baba olacak eşimin tepkileri ise hiç unutulmaz. İlk tepkisi doğal olarak inanmamak oldu. Yok canım falan dedi ve umursamadı. İkinci tepkisi işin ciddiyetini anlayınca bu evde niye her şeyi en son ben duyuyorum Fatma Naz bile biliyorda ben bilmiyorum diye kızmak. Üçüncü tepkisi diğer odaya geçip takır tukur sesler çıkarmak. Hayrola ne yapıyorsun diye soruncada eh artık eve 4. bir kişi daha geliyor masraflar artacak kırılan ütü masasını tamir ediyorum cevabını vererek beni hayretlere düşürmek. Neden mi? Ütü masası bayağı bayağı kırılmıştı ve değiştirecektik. Elinden hiç tamir işi gelmeyen eşim o panikle o kadar güzel tamir etmişki masayı hala kullanıyoruz. 4. tepkisi ertesi gün (haftasonu) sabahın erken saatlerinde kalkıp evi süpürmek. Ne yapıyorsun deyincede eh 9 ay boyunca bu işi ben yapmayacak mıyım zaten deyip işine kaldığı yerden devam etmek. İlk hamileliğim çok zor geçmiştide malum çok fazla ev işi yapamamıştım.Ordan aklında kalmış galiba. Peki bu tepkiler unutulur mu hiç?


*10 nisanda çalıştığım şubemi değiştirmem ve değiştirme sebeblerim unutulmaz.Hazımsızlık şikayeti olan arkadaş ve aman bana dokunmayan bin yaşasın zihniyetinde olan yöneticiler sayesinde......Ama farkında olmadan bana iyilik kendilerine kötülük yaptıklarını anlamaları unutulmaz.Vah onlara. Ayrıca kısa sürede yeni şubemde kurduğum dostluklar unutulmaz.


*10 Mayısda başladığımız tuvalet eğitimini hala Fatma Naz'a veremeyişimiz hiççççççççç unutulmaz. Biz unutsak koltuklar ,kanepeler , halılar ve tarih unutmaz. Bu konuda rekorlar kitabına bile girebiliriz.:)))))


*4 Haziranda bebeğimin ilk hareketlerini hissetmem unutulmaz. Bir hissettim pir hissettim zaten ondan sonra hiç durmadı.17 Haziranda doktor beyin gözünüz aydın masrafınız az olacak diye verdiği 2. çocuğumuzunda kız olacağı haberi ve benim o andaki yaşadığım panik unutulmaz.İki kız çocuğu annesi olmanın ağır bir sorumluluk gerektiği gibi bir his uyandı içimde sanki çocukların cinsiyeti farklı olsa işler daha kolay olacakmış gibi geldi birden.


*Ağustos ayında Fidan teyzemizin bize yaptığı ziyaret unutulmaz.Gezdiğimiz gördüğümüz yerler hiç unutulmaz. Çamburnunda çamların arasında kahvaltı , Uzungölün ve Sümele Manastırının karşısında yaptığımız mangal keyifleri unutulmaz.Rizeden Ünyeye kadar yaptığımız tatil turunun tadı da hala damağımızda.


*Hamileliğimin 26. haftasında ortaya çıkan gestasyonel diabet(gebelik şekeri) hastalığı unutulmaz. Bu rahatsızlıktan dolayı yaptığım ağır diyet, günde 8 kere parmaktan şeker ölçümü ve ardından yapılan insülin iğneleri..... Ne zor bir hastalıkmış.Allah diabet hastalarına sabır versin. Bu hastalığın aslında bana faydası da oldu diyebiliriz. Gebeliğimin 26. haftasına kadar 11 kilo 40. haftasına kadar da 1 kilo almamı sağladı. Toplam 12 kiloyla sonlandırdım hamileliğimi. Diyet yapmak zorunda olmasam 2o kiloyla falan kapatırdım herhalde. 60 kiloyla başlayıp 72 ile sonlandırdım ve doğum sonrası 62 kiloydum Şimdi mi hiç sormayın 65 kiloyum. Gebelikte diyetime o kadar sadıktım ki bir gram fazla bişey yemiyordu. Hamilelik bitince ne yapayım yiyeceklere saldırdım. Hatta sezeryanın 4. gününde canım istiyor diye kalkıp pasta bile yaptım. Bir itirafta bulunmak istiyorum ve bu konuda kendime çok kızıyorum. Hastalıklar bizim için bir imtihandır ve başımıza geldiğinde verdiğimiz ilk tepki çok önemlidir. Bunu biliyorum ama ben hep çok ağır tepkiler veriyorum Sonra aklım başıma geliyor durumu kabulleniyorum ama verdiğim ilk tepkilere çok üzülüyorum. Bu rahatsızlığımıda öğrenince başladım ağlamaya Allahım neden ben ,zaten ben hastalıktan çok çektim ,nasıl günde sekiz kere parmağıma iğne batırırım gibi bir sürü laf işte. İlk hamileliğimde bebeğimin ölmesi, Fatma Naz'a hamileliğimde sol böbreğime Nefrostomi açılması, Zeynep Neva'ya hamileliğimde diyabet.... Gerçekten çok zor süreçler yaşadım ama bunların sonu hep sağlık ve mutluluk oldu. Hem biliyormusunuz anne karnındayken bile bebeklerimiz akıllı bebeklermiş. Hamilelikte bize sinyal gönderiyorlarmış. Anne sen ilerde diabet hastası olmaya adaysın yediklerine dikkat et. Bu da Allah'ın bir hikmeti işte.

Bu günlük bu kadar. Şimdiye kadar yazamadığım ama hafızamın hep bir yerlerinde duran bazı olayları tarihe not düşmek istedim. Devamı daha sonra. Daha yazacak çooook şeyim var.